ΔΡΑΚΟΛΙΜΝΗ ΤΥΜΦΗΣ(ΓΚΑΜΗΛΑΣ)

Ώρα 5:30.Κλείνεις το ξυπνητήρι και ξεκινάς χωρίς δεύτερη σκέψη.Μέρες το περίμενες.Κατεβαίνεις τη σκάλα γρήγορα με την αδρεναλίνη να αντικαθιστά την καφεΐνη. Έξω, νύχτα ακόμη. Μπαίνεις στ’ αμάξι και ξεκινάς με προορισμό το Μικρό Πάπιγκο.Ο δρόμος περνάει μέσα απ’ τον Βοϊδομάτη και συνεχίζει όλο στροφές μέχρι το Πάπιγκο.Στο χωριό ησυχία.Χαράζει.



Στην άκρη του χωριού μια ταμπέλα δείχνει το μονοπάτι.



Μετά από λίγο συναντάς την πρώτη από τις τρεις-τέσσερις πηγές που υπάρχουν στη διαδρομή μέχρι το καταφύγιο της Αστράκας.

Αμέσως μετά το καταφύγιο το τοπίο αλλάζει. Από ψηλά βλέπεις δύο λίμνες που δημιουργούνται απ’ το λιώσιμο του χιονιού.

Περνάς τις λίμνες και συνεχίζεις προς την κορυφή. Σε πέντε μέτρα φτάνεις και δεν έχεις δει τίποτα ακόμη… και ξαφνικά το θαύμα. Δεν έχεις δει κάτι παρόμοιο… Η Δρακολίμνη!

Βρίσκεσαι σε υψόμετρο 2050 μ, πολύ μακριά από κάθε είδους ανθρώπινης δραστηριότητας.

Μόνη παρέα οι τρίτωνες, ένα είδος αμφίβιας σαλαμάνδρας που επιβιώνει το χειμώνα πέφτοντας σε χειμερία νάρκη.

Πολλοί θρύλοι έχουν ειπωθεί για αυτό το μέρος, για δράκους και για το βάθος της λίμνης που στην πραγματικότητα δεν ξεπερνάει τα 3 μ. Είναι Μάης και ο καιρός είναι ζεστός, έτσι μπορείς να απολαύσεις ξαπλωμένος στο γρασίδι την πανοραμική θέα.Τρως κάτι, σώζεις και έναν τρίτωνα που έχει σχεδόν παγώσει στο χιόνι και ξεκινάς για το χωριό. Το απόγευμα στα Γιάννενα είναι λίγο δύσκολο να το περιγράψεις σε αυτούς που δεν ήρθαν, προτιμώντας μια-δυο ώρες ύπνου παραπάνω. Σου στοίχισε ένα διάστρεμμα αλλά άξιζε τον πόνο!

Φωτογραφίες και κείμενα από Geoofy