"Τροφή" για σκέψη και έρευνα

Κατά κοινή ομολογία η εποχή μας χαρακτηρίζεται ως εποχή «θάμβους και παράκρουσης» όπως την χαρακτήρισαν πολλοί κοινωνιολόγοι.Ως εποχή των έντονων αντιφάσεων.Ενώ δηλαδή παρατηρείτε μια έντονη ανοδική πορεία σε τομείς τεχνολογίας και ανάπτυξης,ο άνθρωπος εξακολουθεί να παραμένει απλά θεατής των γεγονότων,υιοθετώντας μια στάση ζωής όπου αναμφίβολα παραπέμπει σε άλλες εποχές. Πρόκειται συγκεκριμένα για το μείζον πρόβλημα της «ζωοφαγίας»,και του ό,τι αυτό συνεπάγεται, από τη εκτροφή ενός ζώου έως και την κατάληξη αυτού στο πιάτο μας.
Αναμφίβολα ο πρώτος άνθρωπος, κάτοικος του πλανήτη γη, προκειμένου να επιβιώσει των δύσκολων κλιματολογικών συνθηκών, ανακάλυψε το κυνήγι ζώων με σκοπό την τροφή του. Ο πρώτος άνθρωπος κυνηγούσε με τα μέσα όπου η φύση του προσέφερε, την λεία του και τρεφόταν με αυτήν. Η εύρεση τροφής για τον τότε άνθρωπο δεν ήταν εύκολη υπόθεση, καθώς δεν υπήρχαν φάρμες και εκτροφεία. Πολύ αργότερα πέρασε στο στάδιο της εκμετάλλευσης του φυσικού πλούτου και των προϊόντων παραγωγής των ζώων με σκοπό την τροφή του. Έτσι κατά την περίοδο 3.000 π.Χ. ανοίγεται για αυτόν μια ατελείωτη λίστα τροφών αποτελούμενη από ελαιόλαδο, κρασί, δημητριακά, ξηρούς καρπούς, ψάρια, όσπρια, λαχανικά, φρούτα, και χορταρικά.
Επομένως το κρέας περνά σε δεύτερη μοίρα, αφού έως και την ρωμαϊκή περίοδο το κρέας κατείχε μια δευτερεύουσα θέση στο ελληνικό διατροφολόγιο, όπου κι επιλεγόταν σπάνια και υπό συγκεκριμένες περιστάσεις.Είναι πλέον ολοφάνερο πως οι τότε άνθρωποι, εκείνων των εποχών ταύτισαν τον πολιτισμό και την κουλτούρα τους με τις διατροφικές τους συνήθειες.
Αντίθετα η σημερινή εποχή χαρακτηρίζεται από μια άκρατη κρεατοφαγία, δίχως φραγμούς και ηθικούς κανόνες με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ψυχοσωματική υγεία των σημερινών Ελλήνων. Τα πρότυπα τα οποία καθιερώθηκαν έπειτα της τουρκοκρατίας επανέφεραν την «κρεατοφαγία» και την καθιέρωσαν ως στάση ζωής.Ως κομμάτι του ελληνικού πολιτισμού και ως βάση για την συνέχιση της ελληνικής παράδοσης.Σιγά σιγά το κρέας καθιερώθηκε σε κάθε ελληνικό σπίτι. Το σουβλάκι,αντικατέστησε τη φασολάδα και έγινε εθνικό φαγητό των Ελλήνων,και το κρέας,λόγω της ζήτησης του,έγινε επάγγελμα.
Κάθε χρόνο χιλιάδες εκτροφεία σε όλον τον κόσμο ζώων όπου προορίζονται για σφαγή συντηρούν πολλά εκατομμύρια ζώων.Τα ζώα αυτά ζουν υπό άθλιες συνθήκες, αλυσοδεμένα και στοιβαγμένα σε μικροσκοπικά κλουβιά,δίχως καλής ποιότητας τροφή. Στον χώρο εκτροφής τους δεν υπάρχει ζέστη τον χειμώνα,ή κλιματισμός για το καλοκαίρι.Το φως του ήλιου είναι άφαντο, ενώ ο τρόπος εκμετάλλευσης τους φρικτός.
Συγκεκριμένα οι εκτροφείς κόβουν από μικρή ηλικία τα αυτιά, τις ουρές,κάποιες φορές και τα πόδια των ζώων όπου εκτρέφουν, ενώ στους χοίρους και τα κοτόπουλα αφαιρούν τα δόντια και το ράμφος αντίστοιχα. Κι όλα αυτά γίνονται με ψαλίδια, δίχως αναισθητικό. Πολλά από τα ζώα αυτά τραυματίζονται κατά την διάρκεια καυγάδων στα στενάχωρα κλουβιά τους. Άλλα πάλι κείτονται νεκρά για ώρες ή ακόμη και για μέρες κάνοντας παρέα στα ακόμη ζωντανά ζώα. Στην δεύτερη περίοδο της ζωής τους ήρθε η ώρα της πληρωμής. Τα ζώα εκτροφής καλούνται στο στάδιο αυτό να πληρώσουν με την ίδια τους την ζωή της ανέσεις που τόσο καιρό απολάμβαναν κλειδωμένα στα στενάχωρα κλουβιά τους. Νεκρά και ζωντανά, όλα μαζί μεταφέρονται στα σφαγεία, όπου θα αφήσουν την τελευταία τους πνοή, μη γνωρίζοντας ακόμη σε τι έφταιξαν. Και η ώρα της πληρωμής θα είναι αμείλικτη, καθώς οι σφαγείς των ζώων δεν θα χρησιμοποιήσουν μεθόδους πολιτισμένες και ανθρώπινες, παρά μεθόδους ακόμη πιο σκληρές και βάναυσες από αυτές που πιθανότατα θα υπήρχαν κατά την περίοδο όπου τα θηράματα κυνηγιούνταν και σκοτώνοντας από τον πρώτο άνθρωπο – τροφοσυλλέκτη.
Είναι δυνατόν για έναν άνθρωπο να τρέφετε με πτώματα,βάναυσα δολοφονημένων ζώων?
Είναι δυνατόν σε μια εποχή όπου η επιστήμη έχει σημειώσει μεγάλες προόδους,ο άνθρωπος να αρέσκεται σε μια πρωτόγονη συνήθεια,όπως είναι η κατανάλωση κρέατος? Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όπου καταναλώνουν κρέας ίσως και σε καθημερινή βάση,θα έτρωγαν ποτέ τον σκύλο ή την γάτα τους?Γιατί δυσφορούν όταν ακούν να συμβαίνει κάτι τέτοιο σε άλλους πολιτισμούς?Το ζήτημα αυτό όπως ξέρουμε όλοι,δεν είναι πολιτικό, αλλά ηθικό.Κάθε ζώο είτε αναφερόμαστε σε αγελάδες και χοίρους,είτε σε σκύλους και γάτες έχει την δική του ζωή.Δημιουργήθηκε για τον δικό του σκοπό και όχι για να ικανοποιήσει τους ανθρώπινους γευστικούς κάλυκες.
Η επιστήμη του σήμερα απέδειξε πως η επιβίωση του ανθρώπου δεν βασίζεται στην κατανάλωση κρέατος.
Η επιβίωση βασίζεται σε μια ισορροπημένη διατροφή,από την οποία μπορεί να εκλείψει και εξολοκλήρου το κρέας.Η επιστήμη απέδειξε,μέσα από συνεχή πειράματα,ότι η κατανάλωση κρέατος δημιουργεί ανθρώπους παχύσαρκους.Ανθρώπους με καρδιακές και άλλες δυσχέρειες.Ανθρώπους ψυχικά ασθενείς και ανθρώπους αυτοκαταστροφικούς.Η κατανάλωση κρέατος από τον άνθρωπο προκαλεί σεξουαλικά ανικανότητα.Σε μια μελέτη,το ένα τέταρτο εκείνων "στη μεγαλύτερη ηλικιακή ομάδα" ατόμων από 40 έως 79 ανέφεραν συχνά περιστατικά στυτικής δυσλειτουργίας,ενώ σε μια άλλη μελέτη,τα μισά από τα άτομα άνω των 40 ανέφεραν ότι είχαν στυτική δυσλειτουργία τουλάχιστον για κάποιο διάστημα.Επίσης η κατανάλωση κρέατος αυξάνει τους κινδύνους για την εξάπλωση νόσων όπως αυτή των τρελών αγελάδων, των χοίρων και των πουλερικών. Έρευνες έχουν αποδείξει πως οι νόσοι αυτές ξεκινούν από τα εκτροφεία των ζώων.Τα ζώα ταΐζονται πολλές φορές τα νεκρά ζώα του είδους τους με αποτέλεσμα την δημιουργία και διάδοση νέων ασθενειών.Η κρεατοφαγία αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου διαφόρων ειδών,χοληστερίνης,σακχάρου,στομαχικών διαταραχών και άλλων παθήσεων.
Αντίστοιχα,η κρεατοφαγία δεν προσβάλει μόνο τον άνθρωπο,αλλά και το περιβάλλον. Βάση στοιχείων από την εφημερίδα "τα Νέα" πιστοποιούνται τα ακόλουθα:
Η κατανάλωση κρέατος βλάπτει τον πλανήτη.
Οκτώ ολόκληρα βοοειδή καταναλώνει κατά μέσο όρο ένας άνθρωπος στη ζωή του.
Καταναλώνουμε επίσης 36 πρόβατα,36 χοίρους και 550 πουλερικά.
·990 λίτρα νερού απαιτούνται για να παραχθεί ένα λίτρο γάλακτος.
·100kg είναι το ποσό μεθανίου που εκπέμπεται από μια αγελάδα κάθε έτος.Αυτό ισοδυναμεί με 2.300 κιλά διοξειδίου του άνθρακα ετησίως.
·1,5 δις είναι ο κατ?εκτίμηση αριθμός αγελάδων παγκοσμίως.Παράγουν τα δύο τρίτα της παγκόσμιας αμμωνίας,μια αιτία που συμβάλλει στο φαινόμενο της όξινης βροχής.
·36,4kg είναι το ποσό διοξειδίου του άνθρακα που εκπέμπεται κατά τη διάρκεια της παραγωγής ακριβώς 1kg βοδινού κρέατος,όσο εκπέμπει το μέσο ευρωπαϊκό αυτοκίνητο κάθε 250 χιλιόμετρα.
Από τα παραπάνω συνειδητοποιεί κανείς πως η κρεατοφαγία, με ό,τι αυτή η έννοια περιλαμβάνει(εκτροφή, σφαγείο, εμπόριο…) ενισχύει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα προς το περιβάλλον.Επίσης αυξάνει τις σπατάλες σε νερό,τροφή,την ρύπανση των υδάτων και γενικότερα του περιβάλλοντος.
Αν εξετάσουμε το θέμα κι από ανθρωπιστικής πλευράς,εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον πλανήτη πεθαίνουν καθημερινά από την ασιτία και την λειψυδρία.Την ίδια στιγμή τόνοι τροφών και νερού καταναλώνονται για να ταΐσουν ζώα τα οποία αργά ή γρήγορα θα καταλήξουν στα ράφια των super market και τα πιάτα των καταναλωτών.
"Τίποτα δεν θα ωφελήσει περισσότερο την ανθρώπινη υγεία και θα αυξήσει τις πιθανότητες επιβίωσης της ζωής στη Γη όσο η μετάβαση μας σε μια χορτοφαγική διατροφή".Είπε ο Einstein λαμβάνοντας υπόψη του όλα τα παραπάνω αρνητικά της κατανάλωσης κρέατος.
Τους τελευταίους καιρούς όπου διανύει η ανθρωπότητα μεγάλη είναι η στροφή προς την χορτοφαγία.Όλο και περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούν την προσφοράς της τόσο προς μια ποιότητα ζωής με επίπεδο,όσο και προς έναν τρόπο περιορισμού του κακού που γίνεται στο περιβάλλον και τα ζώα.Άλλοι πάλι χρησιμοποιούν την χορτοφαγία ως τρόπο αδυνατίσματος,ως μόδα ακόμη κι ως αναγκαστικό τρόπο ζωής,λόγω της υγείας τους. Πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο όπως η Ινδία και άλλες ακολουθούν την χορτοφαγία για λόγους θρησκευτικούς ή πολιτικούς.Όπως και να έχει όμως η αλήθεια είναι πως η χορτοφαγία ευνοεί τον άνθρωπο και το επίπεδο ζωής του.
Εν κατά κλειδί,η χορτοφαγία,η οποία παρατηρείτε ως βασικός τρόπος ζωής με την μορφή της μερικής χορτοφαγίας από το 3.000 π.Χ. είναι ζήτημα ηθικό. Αποτελεί ζήτημα πολιτισμού και ανάπτυξης.Οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί κατέκριναν την κρεατοφαγία. Θεωρούσαν αυτήν ως κατάσταση παλαιολιθική και δεν την καθιέρωσαν.Τα ξενόφερτα ήθη και έθιμα ωστόσο την επανέφεραν στο προσκήνιο.Και μαζί με την κρεατοφαγία, εγκαινίασαν έναν τρόπο ζωής γεμάτο ασθένειες, καρδιολογικές παθήσεις και ποιότητα ζωής υπό το μηδέν. Για τον λόγο αυτό πρέπει επιτέλους κάθε πολίτης να ξεφύγει από τα καθιερωμένα στερεότυπα και να ακολουθήσει έναν τρόπο ζωής προσοδοφόρο προς τον ίδιο,κι όχι προς τους εκτροφείς και τους εμπόρους των σφαγιασθέντων ζώων.Η κάθε ζωή έχει τον δικό της προορισμό,ο οποίος δεν είναι σίγουρα τα πιάτα μας… ας σεβαστούμε τον παράγοντα ζωή και της μορφές της.



Πηγή:Κείμενο από Σταμάτη Μαρία/Δημοσιογράφος– Ιστορικός-Σκηνοθέτιδα

Όταν υποφέρουν οι πολλοί,οι τύχες μόνο λίγων δουλεύουν...

Πηγή της φώτος:Από το μπλογκ "Στο περιθώριο"

Που να κρύψουμε την αχάριστη κεφάλα και αχόρταγη ψυχή μας !!

"Δεν έχω ούτε χέρια ούτε πόδια αλλά είμαι ευγνώμων που έχω αυτό το chicken drum stick όπως χαρακτηρίζει αυτή τη δυσμορφία στο κάτω του άκρο
“Οι άνθρωποι τα χάνουν όταν με βλέπουν για πρώτη φορά...”
Συνήθως έχουν μια τρομερή έκπληξη στο πρόσωπο και κάθε μα κάθε φορά μπαίνω στον πειρασμό να κοιτάξω κι εγώ τον εαυτό μου με έκπληξη και να τους ρωτήσω...”Τι έγινε...; Τι το περίεργο έχω...”
Υπάρχουν φάσεις στη ζωή που λέμε “δεν μπορώ να κάνω αυτό,δεν μπορώ να κάνω εκείνο” με αποτέλεσμα να επικεντρωνόμαστε σε πράγματα που θα θέλαμε να είχαμε ή να μην είχαμε και έτσι...ξεχνάμε αυτό που έχουμε
Στη ζωή μου δεν έχει νόημα να λέω “μακάρι να είχα χέρια ή πόδια...
Αυτό που κατάλαβα είναι ότι είναι πολύ βασικό να είσαι ευγνώμων
Όταν ήμουν 8 είχα απελπιστεί.”Δεν θα παντρευτώ ποτέ,δεν θα βρω δουλειά,δεν θα έχω μια κανονική ζωή...Τι σόι άντρας θα γίνω αν δεν μπορώ να κρατήσω το χέρι της γυναίκας μου...”
Είναι ψέμα να πιστεύεις ότι δεν είσαι αρκετά καλός.
Είναι ψέμα να πιστεύεις ότι δεν αξίζεις.
“Κάνει παγωνιά...Δεν νιώθω ούτε τα χέρια μου”
Πολλοί έρχονται και με ρωτάνε πως μπορώ και είμαι τόσο χαμογελαστός,και τους απαντάω ευδιάθετος...”Είναι μεγάλη ιστορία”
Είναι πολύ δύσκολο κάποιες φορές να χαμογελάς όταν συμβαίνουν πράγματα που δεν καταλαβαίνεις και δεν ξέρεις και αν θα τα ξεπεράσεις... Περνάς μέσα από καταιγίδες,αλλά δεν έχεις ιδέα πόσο θα κρατήσουν.
Το να κάνεις υπομονή είναι το δυσκολότερο πράγμα
Μπορεί να μην μπορώ να κρατήσω το χέρι της γυναίκας μου,όταν όμως έρθει η ώρα θα μπορώ να κρατήσω την καρδιά της
Είναι τρομακτικό το πόσες κοπέλες σήμερα έχουν διατροφικές διαταραχές
Είναι τρομακτικό το πόσοι είναι νευριασμένοι με τη ζωή εξαιτίας της κατάστασης στο σπίτι
Και επίσης τρομακτικό το ότι πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι...δεν αξίζουν τίποτα
Κάθε μία από εσάς ξεχωριστά εδώ μέσα,θέλω να ξέρετε ότι είστε πανέμορφες.Είστε υπέροχες έτσι όπως είστε....όσο για τα αγόρια εδώ μέσα...”you are the man”

Πηγή:Μετάφραση του κειμένου από το μπλογκ του Γιώργου Σαρρή

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε ένα όνειρο• έγινε γνωστός γι’ αυτό και πέθανε γι’ αυτό.Αλλοι πολιτικοί ηγέτες, λιγότερο επιφανείς (και όχι περισσότερο ειλικρινείς), έχουν κι αυτοί τα όνειρά τους.Αλλά δεν τα λένε δημοσίως, τα υπονοούν, τα αφήνουν να αιωρούνται, τα ψιθυρίζουν στους ψηφοφόρους τους, κλείνοντας το ματάκι, βγάζοντας έτσι τα προς το ζην. Αλλά τι θα γίνει εάν, κάποτε, τα όνειρά τους ζωντανέψουν; Αφού η μόδα θέλει τη «what if» λογοτεχνία να ανθεί, γράψαμε κι εμείς ένα ρεπορτάζ πολιτικής φαντασίας – βασισμένο, ωστόσο, σε πραγματικά νούμερα.
Κάποιος ρώτησε τον κύριο Κόινερ αν υπάρχει θεός. Ο κ. Κόινερ του είπε: Σε συμβουλεύω να σκεφτείς αν η συμπεριφορά σου θ’ αλλάξει ανάλογα με την απάντηση που θα δώσεις στο ερώτημα. Αν δεν αλλάξει, τότε η ερώτηση είναι περιττή. Αν αλλάξει, τότε μπορώ τουλάχιστον να σε βοηθήσω, λέγοντας πως εσύ αποφάσισες κιόλας: «χρειάζεσαι έναν θεό». (Μπέρτολντ Μπρεχτ)
Δουλειές βαριές και άχαρες. Οι μετανάστες, που τις κάνουν, δεν είναι μαζοχιστές• απλώς βρέθηκαν στον τόπο μας, κυνηγημένοι από τις σκληρές συνθήκες ζωής του δικού τους και αυτόματα εντάχθηκαν στις κατώτατες θέσεις της εργασιακής ιεραρχίας. Οσο προοδεύουν, όμως, τόσο επενδύουν στη χώρα. Σε ποιον πουλήσατε το μεταχειρισμένο Ι.Χ. σας; Σε ποιον νοικιάζετε το ανήλιαγο δυαράκι των φοιτητικών σας χρόνων;
«Εγώ πάντως εξακολουθώ να βλέπω τον επερχόμενο μεσαίωνα με φάλαγγες πιστών με αργυρά δισκοπότηρα αφρίζοντα αίμα με σημαιοστολισμούς και παρελάσεις με ραβδούχους καλοθρεμμένους καλόγερους ,εικόνες από παλιές εκστρατείες και τουφεκισμούς ,ήρωες με αυστηρά βλέμματα.Αμες δε γ’ εσόμεθα,πληρωμένη εκπαίδευση,θεός αγέρας τα στοιχεία της φύσεως,κλειδωμένα στην εποχή σε χάλκινα θησαυροφυλάκια». (Μιχάλης Κατσαρός )
Ο πρόεδρος χασμουρήθηκε. Τα βλέφαρά του βάραιναν καθώς έκανε έναν γρήγορο απολογισμό της μακράς του μέρας. Πρόσφερε πάλι στήριξη στον πρωθυπουργό – τα έχωσε όμως κι έξυπνα, μη φανεί πως δεν κάνουμε κι αντιπολίτευση. Τα σχολιαρόπαιδα του κόμματος πήραν τα πάνω τους και πάλι, αλλά ποιο θα τα βάλει στα σοβαρά με τον αρχηγό; Το κανάλι πάει καλά, ας όψεται που ο πρόεδρος είναι νοικοκύρης και το κρατάει κι αυτό σε τάξη. Η Αριστερά αυτοκαταστρέφεται, η τηλεόραση έχει πια υιοθετήσει πλήρως την ατζέντα του κόμματός του. Α, μα είναι πολύ ευχαριστημένος ο αρχηγός. «Παναγία μου, φύλαγε την πατρίδα και τους ψηφοφόρους μου, το στράτευμα και τους ευζώνους και διώξε, επιτέλους, όλους αυτούς τους μαυριδερούς που μπήκαν λαθραία και καπηλεύονται την πατρίδα. Τους άπλυτους αριστερούς μην τους πειράξεις, αυτοκτονούν από μόνοι τους. Αμήν». Ο πρόεδρος χασμουρήθηκε και βυθίστηκε σ’ έναν ελαφρύ ύπνο.
Ξύπνησε το πρωί, εξαιρετικά ευδιάθετος. Φτου να μη σε βασκάνω, παλικάρι μου, εξαιρετικά θα τα πας και σήμερα. «Ταμάρα, το πρωινό μου και τον «Ελεύθερο Κόσμο» γρήγορα!» Ούτε φωνή ούτε ακρόαση. «Ξένες, τι περιμένεις…» μονολόγησε ο αρχηγός. Την είχε χρόνια, ασφαλισμένη, με τα όλα της, γιατί του έρχεται φτηνά. Στις ομιλίες του τόνιζε πάντα πως έρχονται οι ξένοι και μας παίρνουν τις δουλειές, αλλά σάμπως κι είχε εμφανιστεί καμιά Ελληνίδα για να του κρατάει το νοικοκυριό; Αλλά αυτός είναι κύριος: μόνο 20.000 από τις 100.000 οικιακές βοηθούς είναι ασφαλισμένες και μία από αυτές είναι η δική του. Και, εν πάση περιπτώσει, ξένη αλλά ομόθρησκη• όλα κι όλα.
«Ταμάρα!» φώναξε ο αρχηγός ματαίως για πολλοστή φορά. Αποφάσισε να πιει τον καφέ του έξω. Ούτε η αγαπημένη του εφημερίδα είχε φτάσει, «δεν πειράζει, θα την αγοράσω έξω» μονολόγησε. Σε τέσσερα διαδοχικά περίπτερα η εφημερίδα άφαντη. «Καμία δεν έφτασε σήμερα, κυρ Γιώργο» του είπε ο περιπτεράς. Μια παράξενη ησυχία απλωνόταν παντού. Τα γιαπιά έρημα. Η βιοτεχνία του κουμπάρου τού Διομήδη (που δούλευε φουλ από την ώρα που έδιωξε όλες τις εργάτριες και προσέλαβε Πακιστανούς για τα μισά), βουβή. Ολα, τα μπακάλικα, τα μανάβικα, τα ψιλικατζίδικα… κλειστά. «Λες να έγινε κανένα κίνημα και να μην το πήρα χαμπάρι;» αναρωτήθηκε με αγωνία ο αρχηγός. Αρχισε να τρέχει πια προς τα γραφεία του κόμματος.
Το εμπορικό τρίγωνο της Αθήνας,η Σοφοκλέους και το Μεταξουργείο ήταν σαν εγκαταλειμμένη πόλη. Τα περισσότερα διαμερίσματα του κέντρου έμοιαζαν έρημα. «Ρε, λες να έγινε πόλεμος; Α, μα δεν μπορεί. Πού είναι το στράτευμα; Πού είναι ο εθνικός ύμνος; Μα πού στο διάολο πήγαν όλοι;» Ο αρχηγός, φουριόζος, εισέβαλε στα γραφεία του κόμματος. «Πρόεδρε!Το όνειρό μας έγινε πραγματικότητα! ΕΦΥΓΑΝ! Ολοι οι ξένοι εξαφανίστηκαν από την Ελλάδα!»Του πήρε μερικά δευτερόλεπτα να συνειδητοποιήσει τι του έλεγε το πρωτοπαλίκαρό του। Εφυγαν; Μόνοι τους; Και πού πήγαν; «Δεν έχουμε ιδέα, πρόεδρε! Αλλά μείναμε μόνοι, επιτέλους! Εξω οι ξένοι από την πατρίδα!» Το πρωτοπαλίκαρο έπιασε από τη μέση τη σύζυγό του κι άρχισαν να χορεύουν τσα-τσα. Εκείνη, με δάκρυα στα μάτια, ακκιζόταν με τη γαλανόλευκη. «Πρόεδρε», νιαούρισε, «τώρα τι μας έμεινε για να καθαρίσει ο τόπος; Οι αδερφές και οι κομμουνισταί! Λέτε να φύγουν κι αυτοί από μόνοι τους;»

Ο πρόεδρος μπήκε στο γραφείο του. Ανοιξε την τηλεόραση. «Χάος επικρατεί σε ολόκληρη τη χώρα!» έσκουζαν τα κανάλια. Τα μαντάτα άρχισαν να φτάνουν από παντού. Τα κανάλια έβγαζαν έκτακτα δελτία: «Ασύμμετρη απειλή. Εξαφανίστηκε το 10% του πληθυσμού της χώρας». Εως και το πρωτοπαλίκαρό του, που μέχρι προχτές τσίριζε στα κανάλια «Δουλειές για τους Ελληνες, όχι για τους ξένους!», είναι κάπως προβληματισμένο. Λείπει και η σύζυγος που, χορεύοντας τσα-τσα, θα τον παρηγορούσε. «Ku douleia?», όμως, που θα έλεγε κι η Αλβανίδα καθαρίστρια των γραφείων του κόμματος. Οταν οι μετανάστες θα έχουν εγκαταλείψει 450.000 θέσεις εργασίας, οι Ελληνες δεν θα μπορούν να καλύψουν ούτε τις μισές. Πάνω από 150.000 θέσεις εργασίας μένουν κενές, είτε επειδή ορισμένες δουλειές δεν θεωρούνται ελκυστικές για τους Ελληνες είτε γιατί οι προσφερόμενες αμοιβές είναι αισθητά χαμηλότερες, προσεγγίζοντας κατά μέσον όρο το 50-60% του κανονικού ημερομισθίου.
Οι δρόμοι πλημυρίζουν με γέρους που πάσχουν από Alzheimer και ρωτούν τους περαστικούς αν έφυγαν οι Γερμανοί. «Εφυγαν, αλλά επέστρεψαν με παρέα το ΔΝΤ» απαντά ένας φοιτητής. Απ’ τα διαμερίσματα των πολυκατοικιών ακούγονται κλάματα μωρών, έξω απ’ τα νηπιαγωγεία ξεροσταλιάζουν πεντάχρονα παιδιά που περιμένουν την Ταμίλα να τα πάρει. Και η ελληνίδα εργαζόμενη φεύγει άρον άρον απ’ το γραφείο. Επιστρέφει σπίτι και δεν ξέρει τι να πρωτοκάνει, να δώσει τα χάπια στη γιαγιά, να αλλάξει το μωρό, να διώξει τις κατσαρίδες απ’ το σαλόνι ή να μαγειρέψει για τον καλό της; Ή μήπως, καλύτερα, να εξαφανιστεί κι αυτή σαν την Ταμίλα; Αυτές είναι οι συνέπειες όταν το 75% των γυναικών που απασχολούνται στην οικιακή εργασία, την καθαριότητα, τη φροντίδα ηλικιωμένων είναι μετανάστριες. Μ’ αυτόν τον τρόπο, εξάλλου, το ελληνικό κράτος μετακύλισε στα ίδια τα νοικοκυριά ένα κόστος της τάξης των 20 εκατ. ευρώ το χρόνο.
Δεν φεύγουν όμως μόνο εργατικά χέρια από τη χώρα, φεύγουν και καταναλωτές. Η ήδη παραπαίουσα αγορά χάνει μια υπολογίσιμη ομάδα καταναλωτών. Τα νοικοκυριά των οικονομικών μεταναστών καταναλώνουν το 3,1% της συνολικής αξίας των αγαθών και υπηρεσιών που καταναλώνονται στη χώρα, δαπανώντας κατά μέσον όρο 1.444 ευρώ το μήνα, όταν η μέση δαπάνη του συνόλου των νοικοκυριών της χώρας ανέρχεται σε 2.317 ευρώ.
Τα λουκέτα αυξάνουν και, εφόσον δεν κινείται φύλλο, 100.000-124.00 εργαζόμενοι σε εμπορικά καταστήματα, μπαρ, καφέ, πιτσαρίες χάνουν τη δουλειά τους. Και να ήταν μόνο οι ξένοι; Οι 100.000 από αυτούς είναι… εντελώς Ελληνες.
Απαρηγόρητη και η επιχειρηματική ηγεσία. Πάνω που ξεμπέρδεψε με τους φορτηγατζήδες, καινούργιοι μπελάδες τη βρήκανε. Κλειστές κι άλλες 4.617 επιχειρήσεις που ανήκουν σε αλλοδαπούς εξ ολοκλήρου ή σε καθεστώς συνιδιοκτησίας, δηλαδή το 5,8% του συνόλου των επιχειρήσεων. Πάνε τα φτηνά κινέζικα συνολάκια και η Prada δεν ενδείκνυται αυτήν την εποχή. Πάει κι ο ναργιλές στο ανατολίτικο καφενείο της γειτονιάς. Αδειοι κι οι πάγκοι στις λαϊκές αγορές. Πορτοκάλια μόνο από Ιταλία και φράουλες από Δανία. Πού να βρεις άνθρωπο να τα μαζεύει για 15 ευρώ τη μέρα και να μένει στην καλύβα της αυλής;
Υπάρχουν και κερδισμένοι, βέβαια. Οι δισκογραφικές εταιρείες, για παράδειγμα. Αφού έφυγαν οι 40.000 πλανόδιοι μικροπωλητές από τη χώρα, μπορούν να πωλούν τα cd τους 20 ευρώ στα μεγάλα δισκοπωλεία. Μόνο οι πειρατές στο ίντερνετ αποτελούν το τελευταίο εμπόδιο στα σχέδιά τους, αλλά έχει ήδη επιληφθεί η Δικαιοσύνη. Χαμένη και η πραμάτεια με τις φτηνές τσάντες στην Πανεπιστημίου και την Ερμού. Οσο για το παρμπρίζ του αυτοκινήτου, με τη σκόνη θα μείνει. Ο Πακιστανός δεν περιμένει στο φανάρι.
Στεγνώνουν και οι τράπεζες. Δεν έφταναν τα περίπου 25 δισ. καταθέσεων που βγήκαν σε τράπεζες του εξωτερικού, αδειάζουν και οι 250.000 τραπεζικοί λογαριασμοί που διαθέτουν οι μετανάστες και άλλα 3 ή 4 δισ. κάνουν φτερά. Ενώ μόνο τα εμβάσματα προς Αλβανία εκτιμώνται σε 500 εκατ. ετησίως. Μένουν μόνο τα φέσια από τα δάνεια. Το 4,9% των νοικοκυριών με αρχηγό μετανάστη έχει λάβει δάνειο για αγορά ή ανέγερση κατοικίας και ένα 0,5% έχει λάβει δάνειο για επισκευή της κατοικίας του ή αγορά κάποιου… οικοπέδου.
Ζημιά, όμως, παθαίνουν και αρκετοί ιδιοκτήτες ακινήτων, αφού το 90% των μεταναστών μένει στο ενοίκιο. Μια χαρά είχαν βολευτεί τόσα χρόνια που νοίκιαζαν τις τρύπες τους σε 20 μετανάστες μαζί και πληρώνονταν με το κεφάλι. Τώρα πού να βρεις Ελληνα να μείνει σε σπίτι χωρίς θέρμανση, με τους σοβάδες να πέφτουν. Ασε που δεν είναι και πολύ φιλόζωοι και θα δυσαρεστηθούν με τα ποντίκια.
Πάνω που καταφέραμε και μας δανείσανε οι αγορές, νέο έμφραγμα στην οικονομία. Τα έσοδα του κράτους από τις εισπράξεις φόρων και ΦΠΑ περιορίζονται, το έλλειμμα αυξάνεται, η ύφεση βαθαίνει και οι επενδύσεις καταντούν ανέκδοτο. Το ΑΕΠ συρρικνώνεται ακόμα παραπάνω, αφού η συμβολή των νόμιμων μεταναστών στο ΑΕΠ της χώρας κυμαίνεται από 1,9% ώς 2,2%, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τους παράνομους μετανάστες κυμαίνεται μεταξύ 0,5% ώς 0,7%. Ο πρόεδρος είναι συγκλονισμένος. Δεν τον παρηγορεί καν η ιδέα πως η μείωση της ζήτησης θα ρίξει τις τιμές κατά 5%-6%, πράγμα που θα κάνει πιο ανταγωνιστικά τα προϊόντα μας, περιορίζοντας τις εισαγωγές. Πτώση τιμών σημαίνει πάγωμα ή και πτώση ενοικίων – κι εκείνος από τέτοια εισοδήματα κυρίως ψωμίζεται.
Στο υπουργείο Εργασίας τα ηρεμιστικά τα κουβαλάνε με το καροτσάκι. «Τόση προπαγάνδα, τόση τρομοκρατία για να περάσει το νέο ασφαλιστικό. Και τώρα… φτου κι απ’ την αρχή! Πάλι καταρρέουν τα ταμεία. Κι άντε να τους πείσεις ότι τα 80 είναι παραγωγική ηλικία» μονολογεί επιφανές κυβερνητικό στέλεχος. Βλέπεις, το 11% των ασφαλιστικών εισφορών προέρχεται από μετανάστες. Οι περίπου 500.000 ασφαλισμένοι μετανάστες στο ΙΚΑ και οι άλλοι 100.000 στον ΟΑΕΕ και τον ΟΓΑ στηρίζουν οικονομικά το ασφαλιστικό σύστημα χωρίς ακόμα να λαμβάνουν συντάξεις και με πρόβλεψη για λήψη συνταξιοδοτικών παροχών μετά το 2025. Επί πλέον, αν υπολογίσουμε ότι η σχέση των ασφαλισμένων προς τους συνταξιούχους μειώθηκε από 2,46% το 1990 σε 1,79% το 2005, χωρίς τη μετανάστευση η αναλογία αυτή θα γίνει ακόμη χαμηλότερη.
Η Ελλάδα γερνάει και οι μετανάστες φέρνουν νιάτα. Το 80% των μεταναστών βρίσκεται σε παραγωγική ηλικία (15-64), σε αντίθεση με το 68% των Ελλήνων, ενώ το ποσοστό εκείνων που εργάζονται φτάνει το 94%. Η ένταξη των μεταναστών στην αγορά εργασίας σήμαινε όχι μόνο περισσότερες ασφαλιστικές εισφορές, αλλά και περισσότερα φορολογικά έσοδα. Για παράδειγμα, το συνολικό ποσό των ασφαλιστικών εισφορών και του φόρου εισοδήματος που πλήρωσαν τα νοικοκυριά των μεταναστών το 2004 ήταν 488.000.000 ευρώ.
Μια άλλη διαπίστωση κάνει τον πρόεδρο να χάσει το χρώμα του: «Οι προαιώνιοι εχθροί μας, οι Τούρκοι, θα τρίβουν τα δάχτυλά τους!» Στο δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, οι μετανάστες προσέφεραν μια ανακούφιση. Την περίοδο 2004-2007 οι γεννήσεις από αλλοδαπές αποτελούσαν το 17% του συνόλου των 435.700 γεννήσεων, δηλαδή ήταν περίπου 74.000, όταν το ίδιο διάστημα η διαφορά των γεννήσεων από τους θανάτους στη χώρα είχε το οριακό θετικό ισοζύγιο των 12.000 χιλιάδων ανθρώπων.
Στα σχολεία της Κυψέλης και του Βοτανικού επικρατεί πανικός. Οι δάσκαλοι στέκονται μπροστά σε άδεια θρανία και αναρωτιούνται αν θα τους μετατάξουν σε κάποιον φορέα άσχετο με τις σπουδές και την εμπειρία τους ή αν θα αξιοποιήσουν την ευκαιρία για να απολύσουν δημόσιους υπαλλήλους. Ενώ οι μαθητές ρωτούν πού πήγαν οι φίλοι τους. «Εφυγαν» απαντάει ο διευθυντής. «Αφού δεν τους ήθελαν, ήταν διαφορετικοί». «Διαφορετικοί; Τι διαφορετικό είχαν; Αφού μαζί παίζαμε στο διάλειμμα, μαζί διαβάζαμε το απόγευμα, μαζί κάναμε φασαρία στο μάθημα!»
Τα παιδιά των αλλοδαπών τη χρονιά 2007-2008, για την οποία υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία, ανέρχονταν σε 112.211 σε σύνολο 1.208.056 μαθητών, δηλαδή το 9,29% του μαθητικού πληθυσμού. Σε ορισμένα σχολεία μάλιστα, όπως είναι στα Ιόνια νησιά, την Αττική, το νότιο Αιγαίο, την Κρήτη και την Πελοπόννησο, ο αριθμός των αλλοδαπών μαθητών την περσινή σχολική χρονιά ξεπέρασε το 10%. Στην πλειονότητά τους, όμως, τα παιδιά των μεταναστών δεν συνεχίζουν τη φοίτησή τους στο λύκειο (66%) και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (85%). Τώρα 3.600 σχολικές τάξεις των 30 ατόμων μένουν κενές και αντιστοίχως 3.600 έλληνες εκπαιδευτικοί άνεργοι.
Δεν είναι, όμως, μόνο οι μαθητές και οι φοιτητές στεναχωρημένοι που χάνουν τους φίλους τους, τα φλερτ και τους έρωτές τους. Αρκετοί έχασαν τους συζύγους τους και αναρωτιούνται αν έφταιγε το καβγαδάκι της χθεσινής νύχτας ή η μάνα τους που δεν έπαψε στιγμή να γκρινιάζει για τα σπαστά ελληνικά της νύφης της. Σύμφωνα με τη Στατιστική Υπηρεσία, από το 2004, οπότε άρχισε να συλλέγει στοιχεία σχετικά με την υπηκοότητα των νεονύμφων και μέσα σε μια πενταετία, μέχρι το 2008, οπότε υπήρχαν τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, έχουν πραγματοποιηθεί περίπου 20.000 μεικτοί γάμοι -θρησκευτικοί και πολιτικοί- στη χώρα, οι οποίοι τώρα διαλύονται.
Τουλάχιστον αποσυμφορούνται οι φυλακές, αφού φεύγει σχεδόν το 45% του πληθυσμού τους που είναι μετανάστες, κρατούμενοι ως επί το πλείστον για ζητήματα χαμηλής παραβατικότητας ή για παράνομη είσοδο στη χώρα. Αντιστρόφως ανάλογα αυξάνεται ο εκνευρισμός και ο αλκοολισμός στους αστυνομικούς, αφού πλέον μόνο σε φοιτητές με ράστα ή σε αμέριμνους περαστικούς τα βράδια των διαδηλώσεων θα μπορούν να εκτονώνουν τα νεύρα τους. Το μεγάλο αδιέξοδο, όμως, το αντιμετωπίζει η ΕΥΠ: Ποιους θα απάγει τώρα; Λες να συνηθίζουν και οι αναρχικοί να απάγονται μεταξύ τους;
Στις δημοσιογραφικές συσκέψεις υπάρχει τεράστια αμηχανία. «Κι εμείς ποιους θα κατηγορούμε για την εγκληματικότητα και την υποβάθμιση του ιστορικού κέντρου;», «Τι, δηλαδή, τώρα πρέπει να μιλήσουμε για τις κοινωνικές ανισότητες και τη λιτότητα;» παραληρούν τα στελέχη. «Επ’ ουδενί, υπάρχουν ακόμα πρεζάκια, πρώην κρατούμενοι, ψυχικά ασθενείς, κουκουλοφόροι, αριστεριστές, φορτηγατζήδες, δημόσιοι υπάλληλοι… Μ’ αυτούς θα καλύψουμε το κενό» απαντά ο αρχισυντάκτης.
Κρύος ιδρώτας λούζει τον πρόεδρο «Εντάξει όλα τα υπόλοιπα, αλλά εγώ πλέον πού θα βασίζω την πολιτική μου; Μένουν χωρίς περιεχόμενο οι εκλογικές μου καμπάνιες. Αφού αυτοί έφταιγαν για όλα τα δεινά του τόπου. Ετσι μπήκα στη Βουλή. Τώρα τι θα λέω; Οι αριστεροί λένε ότι φταίει το μνημόνιο, αλλά εγώ το ψήφισα το μνημόνιο. Και το πρωτοπαλίκαρο που ούρλιαζε στα κανάλια για τους βρομιάρηδες που έχουν κατακλύσει την Αθήνα, στα αζήτητα θα βρεθεί τώρα. Ούτε στα μεσημεριανάδικα δεν θα βρίσκει στασίδι». Ο πρόεδρος πετάγεται από το κρεβάτι του φρικαρισμένος. Με τις γαλάζιες πιτζαμούλες και το φιλέ στα μαλλιά βγαίνει στους δρόμους αλαφιασμένος: «Συνωμοσία, συνωμοσία! Σιωνιστικός δάκτυλος! Φέρτε τους πίσω!»

Στα σοβαρά τώρα: Η πρώτη απεργία των μεταναστών πραγματοποιήθηκε το 2006 στις Ηνωμένες Πολιτείες। Τότε οι Λατινοαμερικάνοι αποφάσισαν να απεργήσουν ονομάζοντας αυτήν την ημέρα «Φανταστείτε μια μέρα χωρίς τους Λατινοαμερικάνους». Το αποτέλεσμα ήταν να παραλύσουν ολόκληρες πόλεις, αφού η βιομηχανική παραγωγή σταμάτησε, τα παιδιά των μεταναστών δεν πήγαν στο σχολείο και η εμπορική κίνηση μειώθηκε αρκετά. Σε ολόκληρη την Ευρώπη -στη Γαλλία, την Ισπανία και την Ιταλία- με απόφαση των μεταναστευτικών οργανώσεων, αλλά και με την κάλυψη των συνδικάτων, οι μετανάστες απήργησαν την 1η Μαρτίου του 2010.

Πηγή:Κείμενο της Ντίνα Δασκαλοπούλου με τίτλο "Κι αν φύγουν"

.....ήρθαμε από τη θάλασσα.........

Κάποτε οι λέξεις είναι σφαίρες. Λαθρομετανάστες.
Το λένε πια όλοι: σοσιαλιστές τεχνοκράτες, φιλελεύθεροι δημαγωγοί, πρωθυπουργοί, πρόεδροι, ελεύθεροι δημοσιογράφοι. Το λένε οι αυλικοί, οι μελλοντολόγοι, οι μεγάλοι διανοητές, αυτοί που γράφουν λόγους για την εποχή δίπλα στη χειμωνιάτικη κρεμάστρα. Το λένε οι φασίστες παπάδες, καθολικοί, ορθόδοξοι και προτεστάντες. Το λένε οι νεοναζί – και όλοι οι νεοναζί αστοί. Το λένε όλα τα σπουδαία λεξικά. Λαθρομετανάστες – κι όμως ο ορθογράφος του υπολογιστή το λογαριάζει για σωστό. Σκέψου: ποιοι σε βάλαν να προφέρεις τούτη τη λέξη;

Οι λέξεις είναι σφαίρες και σκοτώνουν. Λαθρομετανάστες.
Το λέει ο Ρομάνο Πρόντι – αυτός που βούλιαξε το πλοίο με τους ογδόντα εφτά. Το λένε όλοι οι φασίστες της Ευρώπης – το λένε και οι κομμουνιστές. Το λένε οι αγανακτισμένοι δάσκαλοι, οι αγανακτισμένοι δημοσιογράφοι, οι αγανακτισμένοι πολίτες. Το λένε κι όλοι οι μικροβρυκόλακες που επισκέπτονται το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Το λες εσύ και το λέω εγώ. Μέτρα, λοιπόν: πόσους φάγαμε σήμερα;

Το βράδυ θα δώσουμε αναφορά στον καλό Χριστούλη μας.

Δεν υπάρχουν λαθρομετανάστες.Δεν υπάρχουν λαθροπεινασμένοι, λαθράνθρωποι, λαθρομητέρες, λαθροϊδρώτας, λαθρολαχτάρα. Δεν υπάρχουν λαθροπτώματα, λαθροπληγές, λαθροδάκρυα. Όχι, δεν υπάρχουν λαθρομετανάστες, όπου ακούς τη λέξη να ξέρεις πως κάποιος άκουσε σύρσιμο μες στο σκοτάδι και πυροβόλησε.

Οι μετανάστες είναι η ψυχή της ιστορίας.
Αυτοί ξανασπέρνουν ό,τι θερίζουμε. Οι νεοναζί αστοί με τα ψυγεία. Στα μάτια μας φύτρωσαν δόντια. Θυμίσου τον Απρίλιο του 1943: Η Ευρώπη φτιάχτηκε από Εβραίους, Τσιγγάνους και Άραβες που καίγονταν στις φωτιές. Θυμίσου τα κορμιά που φορούσαν διπλές μπλούζες και διπλά παντελόνια.

Αν υπάρχει Χριστός, σίγουρα δεν είναι Θεός στις συρματοπλεγμένες εκκλησίες μας – είναι ένα τρεμάμενο σώμα μαζί τους, στα καράβια και στις βάρκες τους, πεθαίνει τον θάνατό τους, αρνείται να υπάρξει (: να πεθάνει και να αναστηθεί) δίχως αυτούς. Αν υπάρχει αλήθεια, είναι η ανάγκη τους. Αν υπάρχει κάτι πέρα από τον θάνατό μας, αρχίζει από εκείνα τα τουμπανιασμένα πτώματα στις λάσπες του Έβρου. Αν είναι να πούμε μια κουβέντα πριν να σαπίσουμε, ας είναι για αυτούς, για τα κορμιά τους που είναι το σώμα μας.

Πηγή:Το θαμπό ταξίδι(ένα σχεδίασμα για τον φόβο και την λαχτάρα)του Θανάση Τριαρίδη

Για τα Καρναβάλια

Την Κυριακή 6/3/11 έλαβαν χώρα δύο μεγάλα γεγονότα στην Λεμεσό. Το ένα ήταν η καρναβαλίστικη παρέλαση και το άλλο ήταν ο διεθνώς αναγνωρισμένος αγώνας ορεινής ποδηλασίας, το Cyprus sunshine cup,με το οποίο ξεκινά η ευρωπαϊκή ποδηλατική σαιζόν.

Χιλιάδες καρναβαλιστές και θεατές μαζεύτηκαν απ' όλη την Κύπρο για να ζήσουν τη μαγεία (;) του λεμεσιανού καρναβαλιού αφήνοντας πίσω τους μία σκουπιδούπολη.

Στην άλλη άκρη της πόλης, μέσα σ' ένα πανέμορφο χώρο λίγοι, ξένοι κυρίως, θεατές απόλαυσαν τον σκληρό τρίτο και τελευταίο αγώνα του sunshine cup.

Ο αρχαιολογικός χώρος της Αμαθούντα και οι γύρω λόφοι γέμισαν στα περάσματα μερικών από τους καλύτερους αθλητές παγκοσμίως. Περισσότερα για τα του αγώνα εδώ: 1 & 2

Φωτογραφίες και κείμενα από Geoofy