Κραυγάζει αγωνιωδώς τις σκέψεις.Καλά κρατημένες στη φυλακή του νου,ωριμάζουν σαν παλιό κρασί.
Μια μοναχική,ανεξάρτητη συχνότητα.
Ραντίζει με φρέσκιες ιδέες ,υπόνοιες το μυαλό και κόβει κάθε κλαδάκι,πριν η εξάπλωση του κακού γίνει αισθητή και ο δρόμος της επιστροφής μαρτύριο,που ξερνάει βρώμικα και άπλυτα συναισθήματα στον αέρα.
Αν υπάρξει πληγή,ο χρόνος περνάει και σβήνει όλες τις ματωμένες αναμνήσεις.
Αφήνει το σκοτάδι της λήθης να σέρνεται σε ένα πιο σκοτεινό καταφύγιο,από εκείνο που γεννήθηκε,που πήρε σάρκα και ψυχή.
Ξαμολήθηκε σε όλα τα μήκη του κόσμου,που οι ελεύθερες ζωές είναι άδειες σφαίρες,άχρηστες που δε θα πυροδοτήσουν ποτέ ενάντια σε κανέναν.
Άδειος πυθμένας επιθυμιών.
(17-01-06)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου