Αν δεν ανέβεις στο βουνό,δε θα δεις την πεδιάδα.

Το σχέδιο για πρωινό ξύπνημα (5:30πμ) ακύρωσε η προηγούμενη βραδινή οινοποσία.
Έτσι το ξυπνητήρι ξαναρυθμίστηκε για τις 7:30πμ.2 φέτες πεπονιού,μπόλικο νερό και ποδηλατική εκκίνηση.Ήταν η πρώτη φορά που ταξίδευα χωρίς να κουβαλάω τσάντα στους ώμους,γεγονός που πρόσφερε ξεκούραση και άνεση.
Φόρτωμα από το προηγούμενο βράδυ στην τσάντα της σέλας (καινούργια βιαστική αλλά ευτυχώς ωφέλιμη αγορά, 30ευρώ) τα άκρως απαραίτητα: σαμπρέλες, εργαλεία, φακούς, sleeping bag, φούτερ, παστέλια, μπόλικο νερό, λίγα φρούτα, βιβλίο, σημειωματάριο....

8:07 πμ

Συναντούσα την πλατεία Καραΐσκάκη,ο δρόμος μισοάδειος και αεράκι δροσερό.Το τρένο για Χαλκίδα,από Σταθμό Λαρίσης έφευγε στις 8:50 πμ και η τιμή του εισιτηρίου ήταν/είναι 6,50 ευρώ.
Είχα μίση ώρα αναμονής μέχρι την αποχώρηση και εννοείται πως δεν έπληξα καθόλου.Πως να συμβεί άλλωστε αυτό,όταν η πόλη μας ασφυκτιά,αλλά και προσφέρει απλόχερα σουρεαλιστικές συγκινήσεις,παντός καιρού.Ο καβγάς διαρκείας του ιδιωτικού φύλακα με έναν τοξικομανή ήταν αρκετός να ξυπνήσει και τον τελευταίο νυσταγμένο.
Οι υπάλληλοι του ΟΣΕ μου επέτρεψαν να βάλω το ποδήλατο στο τελευταίο βαγόνι,στριμωγμένος με έναν ακόμη ηλικιωμένο ποδηλάτη.Ο διάδρομος ήταν τόσο στενός που τα δυο ποδήλατα δεν επέτρεπαν την είσοδο/έξοδο των επιβατών.Έμεινα όρθιος για την καλύτερη εξυπηρέτηση όλων μας.Η διαδρομή είναι 1,5 ώρα με καμιά δεκαριά (10)στάσεις.
Η εικόνα των οικοδομών μέσα στη δασική περιοχή του Αγ.Στεφάνου μου προξενούσε αναγούλα.Ήδη οι καμένες εκεί περιοχές μπαζώνονται,οικόπεδα-"φιλέτα".

Χαλκίδα 10:20πμ.

Λίγες γουλιές νερό και σταθερή πορεία με προορισμό τον Αμάρυνθο.Ο δρόμος είναι στενός,περνάνε πολλά φορτηγά,αλλά υπάρχει χώρος για τους ποδηλάτες,σε σύγκριση με άλλους οδούς της χώρας.Από τα δεξιά,μπορεί κανείς να παρατηρεί τη θάλασσα και υπάρχει συνεχής πρόσβαση στην παραλία για ξεκούραση.
Αφού περάσουμε την Ερέτρια,λίγα χιλιόμετρα πριν τον Αμάρυνθο υπάρχει ανηφορικός δρόμος αριστερά προς Γυμνό.Η απόσταση αυτή είναι περίπου και η πιο σύντομη από εκείνη της Βαθειας-Γυμνό.Η αποφυγή των πολλών χιλιομέτρων,ειδικά για τον ταξιδιώτη-ποδηλάτη είναι αρκετά σημαντική!

12:00πμ

Στο Γυμνό μπορεί κανείς να βρει πολλά καφενεία-μεζεδοπωλεία,ψιλικατζίδικα και φούρνο.Εκεί λοιπόν έκανα την πρώτη μου στάση για νερό και φαγητό.Η πορεία από Χαλκίδα διήρκεσε περίπου 1,5 ώρα,με χαλαρό σταθερό ποδηλατικό τέμπο.Το πράγμα άρχισε να μπερδεύεται όταν άρχισα τις ερωτήσεις σχετικά με το πόσο μακρυά και καλός συνάμα ήταν ο δρόμος για τα χωριά Σέτα,Κάτω Σέτα.Όλοι άρχισαν να γελάνε και να μου λένε πως η διαδρομή είναι τόσο ανηφορική που αποκλείεται να γίνει από ποδηλάτη.

Ενώ είχα ενδοιασμούς για τη συνέχιση του ταξιδιού,πείσμωσα με το διάλογο των κατοίκων και αποφάσισα να προχωρήσω.Διατάσεις,αρκετό νερό,ένα τέταρτο ξεκούραση,αποθέματα υπομονής και ξεκίνησα.Στο δρόμο ένας πιτσιρικάς με μηχανάκι μου φωνάζει:
-"Που πας ρε,θα πεθάνεις?"

Ο δρόμος ήταν αρκετά καλός,άσφαλτος.Οι ανηφόρες ήταν υποφερτές (καμία σχέση με εκείνη των 28χλμ Ακράτα-Λίμνη Τσιβλού.Καθώς ανεβαίνεις διακρίνεις στα αριστερά σου τη Δίρφη και το Ξηροβούνι να στέκουν επιβλητικά,τη βλάστηση να έχει πρασινοκίτρικους χρωματισμούς και πίσω τη θάλασσα.Εικόνες μοναδικές.Ακόμα και κάποιος χωρίς φυσική κατάσταση,μπορεί να τα καταφέρει,αρκεί να έχει χρόνο και υπομονή.

Το βασικότερο εμπόδιο ήταν ο άνεμος,ο οποίος φυσούσε κόντρα σε όλη την ανοδική πορεία,πραγματικά μαρτύριο.Μετά από 20χλμ και 1,5 ώρα ήμουν στη Σέτα,ορεινό χωριό του νομού Ευβοίας που είναι χτισμένη σε υψόμετρο 740 μέτρων στις πλαγιές του όρους Δίρφη και αποτελεί τον ορεινότερο οικισμό της Εύβοιας.

Σε απόσταση 3χλμ βρίσκεται η κάτω Σέτα,οικισμός (υψόμ 640 μ.Γραφικά χωριά με απίστευτη θέα,ηρεμία και ψυχική σύνεση.
Νυχτερινή διαμονή:κουβέντες που επαναπροσδιορίζουν τα μονοπάτια της ζωής,κοιτώντας παράλληλα τον καθαρό ουρανό.
Άλλωστε,πιο πολύ ωφελείσαι αν κάνεις ένα ταξίδι,παρά αν διαβάσεις γι αυτό.

Φωτογραφίες και κείμενα από The Ba$$man