Μέσα στην αποθήκη του χωριού βρέθηκε σκονισμένο και σκουριασμένο το πρώτο μου ποδήλατο,ένα mountain-bike,αρκετά φθηνό για την εποχή που αγοράστηκε.Βρεθήκαμε μετά από αρκετά χρόνια,έμοιαζε όμως σαν να μην είχε περάσει μια μέρα από τη στιγμή που το πρωτοκάβαλισα και έκανα τις πρώτες μου ποδηλατικές διαδρομές,αρκετών χιλιομέτρων,παρά τη νεαρή μου τότε ηλικία.
Η αλήθεια είναι πως στις περιόδους των γιορτών και στις καλοκαιρινές διακοπές το ποδήλατο υπέφερε στα χέρια μου.Παρόλο που δεν είχα το κατάλληλο ποδήλατο γι'αυτά,δεν είχα αφήσει πεζούλι και λοφίσκο χωρίς να το διαβώ με βία και να κάνω άλματα,προβάλλοντας,με παρρησία πάντα,την παιδική μου τόλμη μπροστά στον κίνδυνο μιας πτώσης.Στο τέλος των διακοπών,τα χεριά μου ήταν γεμάτα κάλους σαν να είχα περάσει βδομάδες πάνω σε μονόζυγο,αφού το ενδεχόμενο να αγοράσω γάντια φάνταζε τόσο άγνωστο τότε.
Η αλήθεια είναι πως στις περιόδους των γιορτών και στις καλοκαιρινές διακοπές το ποδήλατο υπέφερε στα χέρια μου.Παρόλο που δεν είχα το κατάλληλο ποδήλατο γι'αυτά,δεν είχα αφήσει πεζούλι και λοφίσκο χωρίς να το διαβώ με βία και να κάνω άλματα,προβάλλοντας,με παρρησία πάντα,την παιδική μου τόλμη μπροστά στον κίνδυνο μιας πτώσης.Στο τέλος των διακοπών,τα χεριά μου ήταν γεμάτα κάλους σαν να είχα περάσει βδομάδες πάνω σε μονόζυγο,αφού το ενδεχόμενο να αγοράσω γάντια φάνταζε τόσο άγνωστο τότε.
Τα παιδιά του χωριού,κάθε φορά που συναντιόμασαταν,είχαν όλο και περισσότερα καινούργια μέρη επισκεφτεί και νέα κόλπα που έπρεπε να διδαχθώ।Μέχρι να προσαρμοστώ στη φυσική κατάσταση των υπολοίπων μου έπαιρνε αρκετές βδομάδες.Έπρεπε παράλληλα να εξοπλίζομαι με αρκετές δόσεις θάρρους, κατά τη διάρκεια της ποδηλασίας,αφού τα περισσότερα ποδηλατικά παιχνίδια που δοκίμαζαν ήταν αρκετά ριψοκίνδυνα.Δε θα ξεχάσω ποτέ όταν πρωτοαντίκρισα το ξάδερφο μου να οδηγεί το ποδήλατο του καθισμένος στο τιμόνι ανάποδα,τρικ που μέχρι εκείνη τη στιγμή είχα δει μόνο σε ακροβάτες στο τσίρκο.
Ένας από τους πρώτους στοχασμούς, που ήρθαν στο μυαλό μου,βλέποντας στην αποθήκη το πολύχρωμο ποδήλατο,μοντέλου "commander" ,ήταν το πόσο "κωλάντερ" έχουμε γίνει σήμερα,που για να πάει κανείς μια ποδηλατοβόλτα πρέπει να έχει κατάλληλο εξοπλισμό:ειδικό παπούτσι,γάντια για το χέρι και άλλα αξεσουάρ καταναλωτικής μανίας.Και όλα αυτά για μια περιήγηση στην επικινδυνότητα και στις παγίδες των αστικών δρόμων που δεν προκειται να γλιτώσεις,ακόμη και αν φοράς σκάφανδρο.
Σκέφτηκα να το ξεκρεμάσω με σκοπό την επισκευή και να το πάρω μαζί μου στην πόλη,αφού τόσες αναμνήσεις μας δένουν.Τελικά το μετάνιωσα.
Η σκέψη-ερώτημα που στοίχειωνε μέσα μου ήταν άραγε ποιος είναι εκείνος που πρέπει να ακολουθήσει τον άλλον?
Σκέφτηκα να το ξεκρεμάσω με σκοπό την επισκευή και να το πάρω μαζί μου στην πόλη,αφού τόσες αναμνήσεις μας δένουν.Τελικά το μετάνιωσα.
Η σκέψη-ερώτημα που στοίχειωνε μέσα μου ήταν άραγε ποιος είναι εκείνος που πρέπει να ακολουθήσει τον άλλον?
Φωτογραφίες και κείμενα από The Ba$$man
2 σχόλια:
"commander" ??? Μπράβο... Είναι ο πρώτος ΡΟΖ "Εντολέας" που βλέπω στη ζωή μου. Χρώμα του πολέμου ρε παιδί μου! Καλά μιλάμε ότι έχει και ανακλαστικά στη ρόδα. Πού είναι το τραπουλόχαρτο με το μανταλάκι; :D:D:D
Κανείς δε χρειάζεται να ακολουθήσει κανένα. Το παρελθόν ανήκει στο παρελθόν και το μέλλον στο παρόν. Όταν όμως το παρελθόν επαναλαμβάνεται... ή εξέλιξη δεν υπάρχει δυστυχώς, ή απλά γεννήθηκες γαμάτος και δε χρειάζεσαι καμία βελτίωση!
Αγαπητέ ποδηλάτη. Προτείνω την επόμενη φορά να φέρεις το ποδήλατο σου στην πόλη. Έχουμε ανάγκη από λίγο "ροζ". Και από ότι έμαθα εκτός από ποδηλάτης και πυγμάχος είσαι και αθλητής μαραθωνίων διαδρομών. Ένα πράγμα απλώς να σου πω να προσέξεις την επόμενη φορά. Να σέβεσαι αυτούς που τρέχουν περισσότερο καιρό από εσένα και να τους αφήνεις να σε προσπερνάνε. γρρρρρρρ.
Δημοσίευση σχολίου