Ένας χρόνος πέρασε από τη δολοφονία του δεκαπεντάχρονου......Ένας θάνατος,ένα γεγονός που με στιγμάτισε,με γέμισε απορίες,ενοχές και καθημερινές προσωπικές αναζητήσεις.Έδωσε το ερέθισμα για πολιτική αξιολόγηση και πιο βαθιά επιθυμία για πληροφόρηση και γόνιμη αμφισβήτηση των πραγμάτων που λαμβάνουν χώρα καθημερινά γύρω μου.Μακάρι να ζούσε και κάποιος άλλος τρόπος να βρισκόταν να με αφύπνιζε από την αμάθεια και τη νωχελικότητα.
Και σήμερα το μνημόσυνο και πορεία στο κέντρο της πόλης.Δεν είχα διάθεση ούτε να φωτογραφίσω,ούτε να φωνάξω,ούτε να μοιραστώ τις εικόνες μου με άλλους.Ακολούθησα την πορεία μόνος,αφού καμία από τις παρατάξεις δε με εκφράζει απόλυτα.Για άλλη μια φόρα ήθελα να είμαι αυτόπτης μάρτυρας των περιστάσεων και όχι ανδρείκελο που του σερβίρουν προπαρασκευασμένη τρόφη.Η δε παραπληροφόρηση και προπαγανδα των τηλεοπτικών καναλιών δεν είχε προηγούμενο.
Σπασίματα,φωνές αγανακτισμένες,ένας αλλοδαπός προσπάθησε να μου κλέψει το ποδήλατο,συλλήψεις παιδιών που δεν είχαν κάνει τίποτα απλά δεν έβλεπαν από την υπερβολική χρήση χημικών και δακρυγόνων αερίων,μια δυναμική παρουσία της αστυνομίας που πυροδοτούσε με τη στάση της τα πλήθη.
Μια παρουσία που εμένα πρσωπικά σαν πολίτη με κάνει να φοβάμαι περισσότερο και όχι να διακατέχομαι από το αίσθημα της ασφάλειας,όταν περιτριγυρίζομαι καθημερινά από ένστολους θωρακισμένους τηρητές του νόμου και ορκισμένους προστάτες της τάξης.
Η παρουσία του κάθε ατόμου στο δρόμο,άσχετα που ανήκει ιδεολογικά και πολιτικά είναι πολύ σημαντίκη και αποτελεσματική σε κάθε τέτοια περίπτωση,πόσο μάλιστα στη σημερινή που συνδέεται άμεσα με θέματα που θέτουν σε συνεχή απειλή τη προσωπική ελευθερία και την προάσπιση των ατομικών δικαιωμάτων μας.
Όταν είσαι έκει,παρών,γίνεσαι μάρτυρας της δική σου αλήθειας!
1 σχόλιο:
όταν αλλάζει μια μονάδα, αυτόματα το σύνολο είναι διαφορετικά.
Δημοσίευση σχολίου